« اللّهُ الَّذی خَلَقَ السَّماواتِ وَ اْلأَرْضَ وَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَراتِ رِزْقًا لَکُمْ وَ سَخَّرَ لَکُمُ الْفُلْکَ لِتَجْرِیَ فِی الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ وَ سَخَّرَ لَکُمُ اْلأَنْهارَ»؛ « خداوند همان کسی است که آسمان ها و زمین را آفرید و از آسمان، آبی نازل کرد و با آن، میوه ‏ها(ی مختلف) را برای روزی شما (از زمین) بیرون آورد و کشتی‏ ها را مسخّر شما گردانید تا بر صفحه دریا به فرمان او حرکت کنند و نهرها را (نیز) مسخّر شما نمود» .(ابراهیم: 32.)

خداوند جویبار و نهر را جزء قدرت و تمکین هر قوم و ملت به حساب می آورد، برای اینکه وجود هر نهر آب شیرین یعنی وجود زندگانی و تداوم حیات.

البته تنها داشتن آب فراوان دلیلی بر سعادت و ثروت نیست، سیستم های انتقال آب به اندازه خود آب دارای اهمیت فراوانی می باشند که نمونه های آن را می توان در کشورهای پیشرفته مشاهده نمود که کار آن ها هم یک نوع الگوبرداری از طبیعت می باشد.

سیستم آبرسانی هم که در طبیعت وجود دارد از شبکه های کوچک شروع می شود و به رودخانه های عظیم تبدیل می گردد. تمدن های بزرگ همواره در کنار رودهای به وجود آمده اند مانند تمدن مصر در کنار رود نیل، تمدن بابل در کنار رود دجله و فرات، تمدن های آمریکا و اروپا در کنار رودهای هودسن، می سی سی پی، راین و دانوب. هر چه این رود بزرگتر و با اهیمت تر باشد، تمدن کنار آن هم قوی تر و ثروتمندتر بوده است؛ برای همین است که در آیات قرآن رودخانه ها عاملی برای قدرت ذکر شده اند.